De eiwitinname was in de periode van 2012 tot 2016, 48 gram (61%) dierlijk eiwit en 30 gram (39%) plantaardig eiwit. De verhouding dierlijk/plantaardig eiwit is voor jongens en meisjes en voor mannen en vrouwen nagenoeg gelijk. Er is variatie in eiwitratio voor de subgroepen naar opleiding en gewichtsklasse.

De eiwitinname was in de periode van 2012 tot 2016, 48 gram (61%) dierlijk eiwit en 30 gram (39%) plantaardig eiwit. De verhouding dierlijk/plantaardig eiwit is voor jongens en meisjes en voor mannen en vrouwen nagenoeg gelijk. Er is variatie in eiwitratio voor de subgroepen naar opleiding en gewichtsklasse.

De eiwitinname was in de periode van 2012 tot 2016, 48 gram (61%) dierlijk eiwit en 30 gram (39%) plantaardig eiwit. De verhouding dierlijk/plantaardig eiwit is voor jongens en meisjes en voor mannen en vrouwen nagenoeg gelijk. Er is variatie in eiwitratio voor de subgroepen naar opleiding en gewichtsklasse.

De gemiddelde uitstoot van broeikasgassen door voedselconsumptie is circa 5 kg CO₂-equivalenten per persoon per dag. De uitstoot van broeikasgassen varieert naar leeftijd en geslacht.

De opwarming van de aarde is een gevolg van de uitstoot van allerlei broeikasgassen. Bijvoorbeeld, de gassen die vrijkomen door de spijsvertering (boeren en scheten) van vooral rundvee en het gebruik van aardgas in de (glas)tuinbouw dragen hieraan bij.  De gemiddelde uitstoot per persoon is berekend door alle soorten broeikasgassen om te rekenen naar CO₂. Zie voor een volledige beschrijving van de indicatoren het rapport https://www.rivm.nl/publicaties/wat-eten-we-in-nederland-2012-2016-verhouding-dierlijk-en-plantaardig-voedsel-eiwitten.  

De gemiddelde uitstoot van broeikasgassen door voedselconsumptie is circa 5 kg CO₂-equivalenten per persoon per dag. De uitstoot van broeikasgassen varieert naar leeftijd en geslacht.

De opwarming van de aarde is een gevolg van de uitstoot van allerlei broeikasgassen. Bijvoorbeeld, de gassen die vrijkomen door de spijsvertering (boeren en scheten) van vooral rundvee en het gebruik van aardgas in de (glas)tuinbouw dragen hieraan bij.  De gemiddelde uitstoot per persoon is berekend door alle soorten broeikasgassen om te rekenen naar CO₂. Zie voor een volledige beschrijving van de indicatoren het rapport https://www.rivm.nl/publicaties/wat-eten-we-in-nederland-2012-2016-verhouding-dierlijk-en-plantaardig-voedsel-eiwitten.  

De gemiddelde uitstoot van broeikasgassen door voedselconsumptie is circa 5 kg CO₂-equivalenten per persoon per dag. De uitstoot van broeikasgassen varieert naar leeftijd en geslacht.

De opwarming van de aarde is een gevolg van de uitstoot van allerlei broeikasgassen. Bijvoorbeeld, de gassen die vrijkomen door de spijsvertering (boeren en scheten) van vooral rundvee en het gebruik van aardgas in de (glas)tuinbouw dragen hieraan bij.  De gemiddelde uitstoot per persoon is berekend door alle soorten broeikasgassen om te rekenen naar CO₂. Zie voor een volledige beschrijving van de indicatoren het rapport https://www.rivm.nl/publicaties/wat-eten-we-in-nederland-2012-2016-verhouding-dierlijk-en-plantaardig-voedsel-eiwitten.  

Het gemiddelde waterverbruik door voedselconsumptie is circa 0,140 m³ of 140 liter per persoon per dag. Het waterverbruik varieert naar leeftijd.

Het waterverbruik is de totale hoeveelheid water, uit oppervlakte- of grondwaterbronnen, dat verdampt, in producten wordt opgenomen, naar andere stroomgebieden wordt overgebracht of in zee wordt geloosd. Blauw water, of  irrigatiewater, is de hoeveelheid water die nodig is voor het irrigeren van gewassen. Dit is dus exclusief regenwater (groen water).

Het gemiddelde waterverbruik door voedselconsumptie is circa 0,140 m³ of 140 liter per persoon per dag. Het waterverbruik varieert naar leeftijd.

Het waterverbruik is de totale hoeveelheid water, uit oppervlakte- of grondwaterbronnen, dat verdampt, in producten wordt opgenomen, naar andere stroomgebieden wordt overgebracht of in zee wordt geloosd. Blauw water, of  irrigatiewater, is de hoeveelheid water die nodig is voor het irrigeren van gewassen. Dit is dus exclusief regenwater (groen water).

Het gemiddelde waterverbruik door voedselconsumptie is circa 0,140 m³ of 140 liter per persoon per dag. Het waterverbruik varieert naar leeftijd.

Het waterverbruik is de totale hoeveelheid water, uit oppervlakte- of grondwaterbronnen, dat verdampt, in producten wordt opgenomen, naar andere stroomgebieden wordt overgebracht of in zee wordt geloosd. Blauw water, of  irrigatiewater, is de hoeveelheid water die nodig is voor het irrigeren van gewassen. Dit is dus exclusief regenwater (groen water).

Het gemiddelde landgebruik door voedselconsumptie is circa 3 m²*jaar per persoon per dag. Het landgebruik varieert naar leeftijd, geslacht en opleiding.

Landgebruik is het gebruik en verandering van landoppervlakte door menselijke activiteit. Dit omvat de benodigde landoppervlakte, die nodig is voor enerzijds de teelt van bepaalde gewassen voor consumenten zoals aardappelen. Anderzijds de teelt van gras, tarwe of mais voor de productie van diervoeding. Verandering van landoppervlakte is bijvoorbeeld het ontbossen van land om het te gebruiken voor landbouw. De eenheid m2*jaar is het gebruikt oppervlak land vermenigvuldigd met de periode van gebruik.

Het gemiddelde landgebruik door voedselconsumptie is circa 3 m²*jaar per persoon per dag. Het landgebruik varieert naar leeftijd, geslacht en opleiding.

Landgebruik is het gebruik en verandering van landoppervlakte door menselijke activiteit. Dit omvat de benodigde landoppervlakte, die nodig is voor enerzijds de teelt van bepaalde gewassen voor consumenten zoals aardappelen. Anderzijds de teelt van gras, tarwe of mais voor de productie van diervoeding. Verandering van landoppervlakte is bijvoorbeeld het ontbossen van land om het te gebruiken voor landbouw. De eenheid m2*jaar is het gebruikt oppervlak land vermenigvuldigd met de periode van gebruik.

Het gemiddelde landgebruik door voedselconsumptie is circa 3 m²*jaar per persoon per dag. Het landgebruik varieert naar leeftijd, geslacht en opleiding.

Landgebruik is het gebruik en verandering van landoppervlakte door menselijke activiteit. Dit omvat de benodigde landoppervlakte, die nodig is voor enerzijds de teelt van bepaalde gewassen voor consumenten zoals aardappelen. Anderzijds de teelt van gras, tarwe of mais voor de productie van diervoeding. Verandering van landoppervlakte is bijvoorbeeld het ontbossen van land om het te gebruiken voor landbouw. De eenheid m2*jaar is het gebruikt oppervlak land vermenigvuldigd met de periode van gebruik.

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan verzuring is circa 4.9*10^-2kg SO₂-eq per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Verzuring van de bodem is de verandering van de zuurgraad in de bodem door het neerslaan van gassen. Deze gassen zijn afkomstig van bronnen zoals voedseltransport en voedselverwerkende fabrieken. Voorbeelden van deze stoffen zijn sulfaten, nitraten en fosfaten. De totale hoeveelheid wordt omgerekend naar zwaveldioxide (SO₂).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan verzuring is circa 4.9*10^-2kg SO₂-eq per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Verzuring van de bodem is de verandering van de zuurgraad in de bodem door het neerslaan van gassen. Deze gassen zijn afkomstig van bronnen zoals voedseltransport en voedselverwerkende fabrieken. Voorbeelden van deze stoffen zijn sulfaten, nitraten en fosfaten. De totale hoeveelheid wordt omgerekend naar zwaveldioxide (SO₂).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan verzuring is circa 4.9*10^-2kg SO₂-eq per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Verzuring van de bodem is de verandering van de zuurgraad in de bodem door het neerslaan van gassen. Deze gassen zijn afkomstig van bronnen zoals voedseltransport en voedselverwerkende fabrieken. Voorbeelden van deze stoffen zijn sulfaten, nitraten en fosfaten. De totale hoeveelheid wordt omgerekend naar zwaveldioxide (SO₂).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoetwater is 3.6*10^-4 kg P-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoetwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoetwater worden alle meststoffen omgerekend naar fosfor (P-equivalent).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoetwater is 3.6*10^-4 kg P-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoetwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoetwater worden alle meststoffen omgerekend naar fosfor (P-equivalent).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoetwater is 3.6*10^-4 kg P-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoetwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoetwater worden alle meststoffen omgerekend naar fosfor (P-equivalent).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoutwater is circa 8.3*10^-3 kg GRAM N-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoutwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoutwater worden alle meststoffen omgerekend naar stikstof (N-equivalent).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoutwater is circa 8.3*10^-3 kg GRAM N-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoutwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoutwater worden alle meststoffen omgerekend naar stikstof (N-equivalent).

De gemiddelde bijdrage door voedselconsumptie aan vermesting van zoutwater is circa 8.3*10^-3 kg GRAM N-equivalenten per persoon per dag. De impact varieert naar leeftijd en geslacht.

Vermesting van zoutwater is de toename van meststoffen in water als gevolg van menselijke activiteit. De stoffen kunnen over lange afstanden reizen, door de lucht of via rivieren, en beïnvloeden zowel zoetwater als zoutwater. Als er te veel van deze stoffen in het water terecht komen heeft dit gevolgen voor de kwaliteit van het water en het leven in het water. Voor vermesting van zoutwater worden alle meststoffen omgerekend naar stikstof (N-equivalent).

De consumptie van vlees, zuivel en kaas is verantwoordelijk voor meer dan de helft van de uitstoot van broeikasgassen.

De consumptie van vlees, zuivel en kaas is verantwoordelijk voor meer dan de helft van de uitstoot van broeikasgassen.

De consumptie van vlees, zuivel en kaas is verantwoordelijk voor meer dan de helft van de uitstoot van broeikasgassen.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het waterverbruik zijn: fruit en olijven, vruchten- en groentesappen, koffie en thee, en vlees.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het waterverbruik zijn: fruit en olijven, vruchten- en groentesappen, koffie en thee, en vlees.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het waterverbruik zijn: fruit en olijven, vruchten- en groentesappen, koffie en thee, en vlees.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het landgebruik zijn vlees en zuivel. Andere belangrijke productgroepen zijn brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee, vetten en oliën, en kaas.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het landgebruik zijn vlees en zuivel. Andere belangrijke productgroepen zijn brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee, vetten en oliën, en kaas.

De productgroepen met de hoogste bijdrage aan het landgebruik zijn vlees en zuivel. Andere belangrijke productgroepen zijn brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee, vetten en oliën, en kaas.

Van de dierlijke productgroepen zijn vlees, zuivel, en kaas verantwoordelijk voor 75% van de totale bijdrage aan verzuring.

Van de dierlijke productgroepen zijn vlees, zuivel, en kaas verantwoordelijk voor 75% van de totale bijdrage aan verzuring.

Van de dierlijke productgroepen zijn vlees, zuivel, en kaas verantwoordelijk voor 75% van de totale bijdrage aan verzuring.

De productgroepen vlees, brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee dragen het meeste bij aan vermesting van zoetwater.

De productgroepen vlees, brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee dragen het meeste bij aan vermesting van zoetwater.

De productgroepen vlees, brood, granen, rijst en pasta, en koffie en thee dragen het meeste bij aan vermesting van zoetwater.

De productgroepen vlees, zuivel, en kaas zijn samen verantwoordelijk voor meer dan twee derde van de bijdrage aan vermesting van zoutwater.

De productgroepen vlees, zuivel, en kaas zijn samen verantwoordelijk voor meer dan twee derde van de bijdrage aan vermesting van zoutwater.

De productgroepen vlees, zuivel, en kaas zijn samen verantwoordelijk voor meer dan twee derde van de bijdrage aan vermesting van zoutwater.